Maryna Tomaszewska

MARYNA.TV was here

 

MARYNA.TV was here
MATCA artspace, Cluj-Napoca, Rumunia
15.03-10.04.2024
Osoby kuratorskie: Alexandra Mocan, Alexandru Muraru, Matei Toşa
Zdjęcia: Roland Váczi

Termin vanitas – pochodzący ze starotestamentowej Księgi Koheleta – jest parasolem dla różnych znaczeń, od nicości po radykalne samozadowolenie. To też gatunek sztuki, który w martwych naturach wykorzystuje symbolikę, aby pokazać przemijalność życia, daremność przyjemności i pewność śmierci. W przestrzeni między śmiercią a świętowaniem znajduje się nasze życie, ale dla większości natura tego, co nadchodzi, jest głęboko niepokojąca i ona stanowi oś prezentowanej wystawy.

W najnowszych obiektach Maryny Tomaszewskiej można odnaleźć afirmację doczesności z jej hedonistycznymi celami ekonomicznymi zderzoną z ponurą rzeczywistością śmierci. Artystka, zainspirowana ironią, która leży na przecięciu powyższych zjawisk, angażuje się w eksperymenty z różnymi symbolami hedonizmu, wypoczynku, przyjemności, śmierci i przemijania. W ramach wystawy w galerii MATCA podejście Tomaszewskiej do dyskusji na temat tymczasowości pozostaje oderwane od osobistych doświadczeń, choć wcześniej poruszała temat straty i żałoby. Zeszłoroczna wystawa „Blue Ocean Theory” w Stroboskopie była przepracowaniem intymnego i bolesnego doświadczenia śmierci bliskiej osoby. Teraz te osobiste motywacje są zestawione z post-internetem, humorem, antyestetyką, feminizmem czy popkulturą.

Maryna.TV to projekt zainicjowany w 2020 roku, w ramach którego artystka tworzy różne obiekty inspirowane kulturą influencerów, tym razem korelując je z tematem przemijania. Podczas gdy barokowe obrazy wanitatywne przedstawiają dobra luksusowe lub organiczną materię, która wkrótce ulegnie degradacji, Tomaszewska oferuje linię produktów, wykorzystując przedmioty codziennego użytku. Prezentowane prace są zabawne, a jednocześnie niepokojące: doświadczenie wystawy można porównać do rzucania monetą z wynikiem życia lub śmierci.

Używając tekstu i obiektów, które tworzą paralelę między symbolicznym charakterem sztuki barokowej a przedmiotami, reprezentatywnymi dla fast fashion, artystka pośrednio kwestionuje życie obiektu samego w sobie. Na głębszym poziomie prace dotyczą wątpliwości egzystencjalnych oraz tego, jak do nich podchodzimy.